Combining abilities of inbred lines inheritance of seed yield in sunflower (Helianthus annuus L)

Abstract

In order to develop new single-cross sunflower hybrids with a high genetic potential for seed yield, it is of great importance to develop inbred lines that will have high combining ability values for yield per plant, so that they can be used for hybridization in breeding programs. Half diallei crosses were made with six genetically divergent inbreds for determining the combining abilities of inbred lines for seed yield in the F1 and F2 generations. The results revealed significant differences among the F1 and F2 means for the trait in question. Analysis of variance of combining abilities produced significant values for the general (GCA) and the specific combining ability (SCA) for seed yield per plant, indicating the importance of both modes of gene action (additive and nonadditive) in the inheritance of this trait. The GCA to SCA ration was lower than the value of one, which suggests the nonadditive component of genetic variance is larger than the additive one. A significant positive GCA value was recorded in the lines NS-BD and NS-K in both generations, so they are considered the best combiners for seed yield per plant. In NS-204B and NS-22B, the values were significant only in the F1 generation. A significant negative GCA value was found in NS-NDF in both generations, so this line is deemed the poorest general combiner for this trait. Eleven of the hybrid combinations had significant positive values for the SCA in the F1 and F2 generations. This study may prove significant in the development of new high-yielding sunflower genotypes.

Za stvaranje novih SC-hibrida suncokreta sa visokim genetskim potencija-lom za prinos semena od velikog je značaja stvaranje inbred linija koje posedu-ju visoke vrednosti kombinirajućih sposobnosti za prinos semena po biljci da bi se koristile za hibridizaciju u programima oplemenjivanja. U cilju utvrđivanja kombinirajućih sposobnosti inbred linija za prinos semena u F1 i F2 generaciji izvršena su dialelna ukrštanja isključujući recipročna sa šest genetski divergentnih inbred linija suncokreta. Dobijene su značajne razlike za srednje vrednosti ispitivanog svojstva u F1 i F2 generaciji. Analizom varijanse kombinirajućih sposobnosti utvrđene su značajne vrednosti opštih (OKS) i posebnih kombinirajućih sposobnosti (PKS) za prinos semena po biljci što ukazuje na značaj oba načina delovanja gena (aditivnog i neaditivnog) u nasleđivanju ovog svojstva. Odnos OKS/PKS je manji od jedinice što govori da je neaditivna komponenta genetske varijanse veća od aditivne. Značajna pozitivna vrednost OKS ispoljila se kod linija NS-BD i NS-K u obe generacije te se one smatraju najboljim kombinatorima za prinos semena po biljci, a kod linija NS-204B i NS-22B vrednosti su bile značajne samo u F1 generaciji. Negativnu zna-čajnu vrednost za OKS ispoljila je linija NS-NDF u obe generacije tako da se ona smatra najlošijim opštim kombinatorom za prinos semena po biljci. Visoko značajnu pozitivnu vrednost za posebne kombinirajuće sposobnosti u F1 i F2 generaciji ispoljilo je jedanaest hibridnih kombinacija. Ova istraživanja mogu biti od značaja u stvaranju novih visoko prinosnih genotipova suncokreta.