Značaj sorte u organskoj proizvodnji povrća

Abstract

Organski sistemi uzgoja povrća su u pogledu upravljanja plodnošću zemljišta, korova, bolesti i štetočina i zahtevom za povišenim kvalitetom i stabilnošću prinosa različiti konvencionalnim. Stimulišući unutrašnju samoregulaciju putem funkcionalnog agrobiodiverziteta u i iznad zemljišta, umesto spoljne regulacije sredstvima zaštite, cilj organskih sistema je povećanje otpornosti proizvodnog ekosistema. Izbor visokokvalitetnog organskog semena i sadnog materijala pogodnih sorti je ključ uspešne organske proizvodnje. Dalja optimizacija kvaliteta organskih proizvoda i stabilnosti prinosa zahteva uvođenje novih sorata adaptiranih na specifične uslove organske proizvodnje.

The organic farming system differs fundamentally in soil fertility management, weed, disease and pest management, and has higher demands on product quality and yield stability compared to conventional farming. By stimulating internal self-regulation through functional agrobiodiversity in and above the soil, organic farming system aim at resilience and buffering capacity in the farm-ecosystem. For futher optimisation of organic product quality and yield stability new varieties are required that are adapted to organic farming systems.