Biodiverzitet biljaka i njegovo očuvanje

Abstract

Ekološka obnova kako u razvijenim, tako i u zemljama u razvoju, primarna je strategija za ublažavanje uticaja klimatskih i ostalih navedenih promena (Gårdmark i sar., 2003; ASLA, online). Zbog potrebe ekološke obnove urađena je naučna strudija „Restauracija ekologije”, koja podržava praksu ekološke obnove, a praksa obuhvata obnavljanje i restauraciju oštećenih ili uništenih ekosistema i staništa u okruženju, delovanjem čoveka (Young i sar., 2005). Danas je na globalnom nivou sagledana potreba očuvanja životnih resursa i ekosistema kroz održivi način upravljanja i proizvodnje, uz upotrebu najmanje štetnih tehnologija (Popović i sar., 2019). Osobine biljnih zajednica nisu samo ključ za održavanje globalnog ekosistema, već su i od presudnog značaja za životnu sredinu i zdravlje ljudi. Biljke su ključne za funkcionisanje globalnog ekosistema jer, pored ostalog, otpuštaju kiseonik u atmosferu i smanjuju atmosfersko zagađivanje (Hogan, 2011).